Poetą nie łatwo być, to już wiemy. Jeszcze trudniej przezwyciężyć nieśmiałość i dać do publikacji swoje wiersze. Teksty czasem długo drzemią w szufladzie i trudno wydobyć je na światło dzienne.
Dziś prezentuję trzy wiersze, których twórca ukrywa się pod pseudonimem Animka.
Mam nadzieję, że będzie to zachęta dla innych nieśmiałych.

"Moje wiersze nie są może doskonałe, na konkurs nie nadają się wcale, ale są takie moje i szczere. Chodzi przecież o przebywanie w miłym gronie i dzielenie się swoimi przeżyciami, emocjami, a wszystko to wyrażone poetycko"   - Animka.

Wiosna

Wiosna pora radosna
bo zieleni wszystko się dookoła
Uśmiecha się dziewczyna
Piegaty chłopak też
Pan w meloniku
Pani w różowym płaszczyku
Porcelanowy słonik na wystawie
i wszystkie żaby w stawie.

Pytanie

Wiedzieć
Nie wiedzieć?
Kochać
Nie kochać?
Tęsknić
Nie tęsknić?
.... ileż pytań jeszcze
czeka na człowieka
Na każdym rogu
na każdym progu
Z każdym krokiem
Nowe pytanie
czeka na mnie
Czy właściwą odpowiedź znajdę na nie
czy bez odpowiedzi
pozostanie niejedno pytanie.

Wąską ścieżką

Wąską ścieżką leśną
idzie moja tęsknota
za dniem wczorajszym
minioną godziną,
minutą, sekundą

Wąską ścieżką przy drodze
idzie na jednej nodze

Moje pragnienie
spokoju
bliskości
błogości

Wąską ścieżką po łące
hasa moje szczęście
że mam dwie nogi
i ręce dwie
i jeszcze usta
i oczy
że tak zwyczajnie jestem.